1. ze względu na dostęp do informacji o respondencie:

2. ze względu na częstotliwość przeprowadzania:

3. ze względu na sposób przekazywania kwestionariusza ankiety [Kaczmarczyk, 2003, str. 173-183]:

4. ze względu na stopień uczestnictwa ankietera:

• jawne (imienne) – ankiety, które mogą wskazać na osobę respondenta ze względu na zawarte w nich pytania, np. pytania o wiek, miejsce zamieszkania, miejsce urodzenia,
• anonimowe (bezimienne) - nie są podpisywane, ponadto nie zawierają żadnych pytań, które mogłyby ujawnić osobę respondenta, gdyby na nie odpowiedział. Ankiety anonimowe cieszą się lepszym powodzeniem, ponieważ respondenci chętniej, częściej i rzetelniej odpowiadają na pytania. Respondenci nie krępują się podczas odpowiadania na pytania drażliwe, np. dotyczące stanu zdrowia, spraw intymnych czy zarobków.
• jednorazowe (sporadyczne) – badające dane zjawisko w danym momencie tylko raz,
• okresowe (badania panelowe) – ankiety wielokrotnie powtarzane wśród tej samej zbiorowości w równych odstępach czasu, np. kwartał.
• ankieta pocztowa - kwestionariusze są wysyłane prosto do respondentów i zwracane przez nich drogą pocztową. Metoda ta umożliwia wypełnienie ankiety w wygodnym czasie dla respondenta, zapewnia mu prywatność oraz blokuje możliwość wpływu ankietera na respondenta. Ankieta pocztowa jest coraz rzadziej stosowana przez niski poziom zwrotów wypełnionych arkuszy przez osoby biorące udział w badaniu [Thomas W. Mangione, 1991, str. 19].
• ankieta prasowa - kwestionariusz opublikowany w prasie codziennej lub czasopiśmie trafia do losowych respondentów, a następnie zostaje wypełniony i odesłany do jednostki przeprowadzającej badanie. Zaletą ankiety prasowej jest jej duża dostępność oraz niskie koszty wydruku i dystrybucji.
• ankieta dołączona do kupowanych towarów konsumpcyjnych – konsumenci po podjęciu decyzji o wypełnieniu ankiety dot. danego towaru stają się respondentami, a następnie odsyłają arkusz na wskazany adres;
• ankieta rozdawana – forma ankiety bezpośredniej, którą ankieter lub osoba upoważniona rozdaje kwestionariusze ankiety w określonych miejscach np. na ulicach, w sklepach, w szkołach. Kwestionariusze po wypełnieniu trafiają drogą pocztową do badacza lub składane są do urny pod wskazanymi w arkuszu adresami,
• ankieta telefoniczna, radiowa, telewizyjna – ankieta telefoniczna jest techniką występującą na pograniczu wywiadu i ankiety. Tekst zostaje przekazany przez media, a odpowiedzi zwracane są pocztą przez respondentów. Pozyskanie wyników badania jest szybkie i mało kosztowne. Wadą tej techniki jest brak możliwości zaprezentowania materiałów pomocniczych, ograniczona ilość pytań kwestionariusza (im więcej, tym większa szansa, że respondent zostanie znudzony i odmówi udziału w ankiecie) oraz brak możliwości kontrolowania przebiegu badania,
• ankieta audytoryjna - respondenci gromadzeni są w jednym miejscu np. podczas szkolenia, zajęć szkolnych, konferencji. Zadaniem ich jest wypełnienie kwestionariusza. Wypełnione arkusze wracają bezpośrednio do ankietera. Jego rola ogranicza się do wręczenia kwestionariusza ankiety, udzielenia instruktarzu objaśniającego sposób uzupełnienia arkusza, kontrolowania przebiegu badania i odebrania kwestionariusza od respondenta. Zaletą tej metody jest łatwe i szybkie zebranie informacji o badanej grupie. Wadą jest fakt, iż metoda ta sprawdza się w małych grupach,
• ankieta ogólnodostępna - wydrukowane kwestionariusze zostają wyłożone w miejscach publicznych np. w teatrach, w kinach, w muzeach czy w galeriach handlowych. Ich zwrot następuje najczęściej na adres jednostki prowadzącej badanie, znajdujący się w kwestionariuszu lub do urny, znajdującej się obok miejsca pobrań arkuszy. Ankiety ogólnodostępne prowadzone są w długich okresach czasu.
• ankiety nadzorowane – audytoryjna (badacz może zmniejszać liczbę błędów poprzez udzielanie wyjaśnień respondentom),
• ankiety nienadzorowane – wszystkie pozostałe typy ankiet (respondenci nie mogą skorzystać z konsultacji z kompetentną osobą).
• źrudło wikipedia